Çok çok çok sevdiğimizden olsun her şey. Çok sevdiğimizden yaşayalım her güzel şeyi. Hep güzellik olacak değil ya hüznünü de yaşayalım elbet. Yaşayalım her türlüsünü duyguların ama çok sevdiğimizden yaşayalım.
Çok sevdik diye batmayalım göze. Art niyetle bakan gözlerin, içi kötülükle dolu kalplerin hep uzağında olmayı dileyelim ama bunun mümkün olmayacağını da bilelim. Birileri hep bakışlarının ardına gizleyecek negatif duygularını, önce bundan emin olalım. Çok sevelim, sevgimiz olsun mutluluk sebebimiz. Eşte, evlatta, kardeşte doya doya yaşayalım sevmeyi. Öyle çok sevelim ki, en çok kızarken, en çok küskünken, en çok ağlarken sevelim.
Çok sevelim ama sevdiklerimizden başkası bilmesin sevgimizi. Öyle çok sevmekten mutluluğa yol aldığımızı duymasınlar sakın. Sadece birisi iyi diye iyi olabilmeyi, birisi mutlu diye huzur duyabilmeyi beceremeyenlerden uzak olalım. Kalbimiz sevgiyle öyle bir taşsın ki, sevgiden başka duyguya yer kalmasın içimizde.
Sevgimiz doldursun ruhumuzu, öyle bir sevelim ki Mecnun misali Leyla’dan Mevla’ya varalım. Öyle bir meşgul olalım ki sevmekle, içimizde karanlık olan hiçbir şey yer bulamasın. Böyle çok sevebiliyorsak da çok göstermeyelim. Sevemeyenlerin, ruhundaki boşluğu dolduramayanların en büyük düşmanı biz olacağız çünkü. Onlar hep sevgisizliklerinin acısını ama sözle ya da gözle çıkarmak için çırpınıp duracaklar. Ve onlar, hiç de azınlık olmayacaklar.
Benzer Yazılar
Etiketler: sevgi, yaşama dair