Bir süredir beş yaşındaki oğlumla günlük tutmaya başladık. Kızım geçen yıldan beri ara ara günlük tutma denemeleri yapıyor ve oğlum da keşke bende günlük tutabilsem diyordu.Bir gün dedim ki, istersen sen söyle ben yazayım böylece sende günlük tutmuş olursun.
Ben günlük yazmaya ortaokula giderken başlamıştım sanırım. Bizim zamanımızda günlük gizli bir şeydi, kilitlenirdi ve herkese gösterilmezdi. Hatta kimseye gösterilmezdi, içine bütün duygularımızı yazardık. Kızım henüz o seviyede değil tabi, günlükleri gittim, geldim, yaptım şeklinde sıradan olaylardan oluşuyor. Hatta yazdıktan sonra bana gösteriyor, anne nasıl olmuş diyerek. Oğluma günlüğünü yazma teklifini götürdüğümde inanılmaz sevindi, bu kadar sevineceğini bilsem daha önce teklif ederim:). Hemen bir defter bulup yazmaya koyulduk. Günlüğe yaşadıklarını, yaptıklarını, arkadaşlarıyla arasında geçenleri vs. ne var ne yok yazdırmaya başladı.
Mesela kardeşinin adının çok fazla geçtiği günler oluyor. İşte o günler, kardeşini ciddi anlamda kıskandığı günler ya da etkilendiği, dikkatini çeken, okulda yaşadığı, arkadaşlarıyla ilgili bir şey varsa günlükte geliyor gündeme. Günlük yazmak kesinlikle bir terapi yöntemi. Özellikle okul öncesi çocuklarda oyun terapi ile duygularını, öfkelerini, mutluluklarını dışa vurum yöntemi uygulanır. Hatta almış olduğum ebeveyn oyun terapisi (filial terapi) eğitiminden de bir gün burada bahsetmek istiyorum. Günlük yazmanın oğluma filial terapi kadar iyi geldiğini görüyorum.
İnsan konuştukça rahatlar, çocuklar da öyle. Tek bir farkla! Konuşmak yerine çoğu şeyi oyunla dile getirirler. Birlikte günlük yazmak da deneyimlediğim farklı bir yöntem. Hem ona özel bir zaman ayırmış oluyorum ve bu onu çok mutlu ediyor. Hem de gün içinde yaşadıklarını yazıya dökerek hafızasını tazeliyor, yaşadıklarını gözden geçiyor, konuşarak rahatlıyor ve kendisini keyifli hissediyor. Günlük tutmanın zekayı geliştirdiği yönünde çalışmalar da var ama ben olaya mutluluk tarafından bakıyorum. Bir süre sonra ona çok sevdiği örümcek adam figürlü ve kilidi olan bir günlük defteri aldım, sevinçten çıldırdı. Kilit defterin yanında ekstra gibi oldu ama belki ilerde yazdıklarını kimsenin görmesini istemez. Ben bile bundan bir kaç yıl önce yazdıklarımı okuduğumda yerin yedi kat altına gömmek istiyorsam:)
Benzer Yazılar
Etiketler: annelik, beş yaş, çocuk, çocuklu hayat, Çoluk-Çocuk, günlük, günlük tutmak