Üç Çocuk

19 Ocak günü hayatımızda yeni bir dönem açıldı. Biz artık üç çocuklu daha kalabalık bir aileydik. Öyle kolay bir iş olmayacaktı bu biliyorduk. Her bir çocuğumuza karşı sorumluluğumuz vardı ve yükümüz bu konuda artmıştı. Ve fakat çok güzeldi bu duygu. Her çocukla daha büyük bir sevgi balonunun içine giriyorduk.

Şimdi kocaman bir sevgi balonunun içinden aşk ile yazıyorum bu satırları. Artan sevgim, artan sorumluluklarım ve her biri için artan endişelerim var. İlk günler tam bir kaos, curcuna, delilik hali gibiydi her şey. Şimdi yavaş yavaş toparlanıyoruz. Minik insan bize biz ona alışmaya başladık. Çocukların ufak tefek kıskançlık emareleri olsa da beklediğimden çok daha iyi performansımız. İlk zamanlar bebeğin anneye yapışık yaşamasından sebep babaya çok iş düşüyor. Sağolsun babaları da bu konuda elinden gelenin fazlasını yapıyor. Artık evimizde sık sık acıkıp emmek isteyen, bol bol gazı olan bir bebek olduğu öyle bir kanıksandı ki zaman zaman çocuklar; ‘hadi anne emzir’, ’emzirmen ne zaman biter’, ‘gazını biz çıkaralım anne’ gibi sözler söylüyorlar. Oğlum genellikle emzirirken yanıma gelip emzirme sonrası bir şeyler yapmak için benden randevu alıyor. Bense ucu açık randevular veriyorum çünkü elimdeki bebek hayal ettiğim gibi emsin, gazı çıksın, kundaklansın, uyusun şeklinde pilli bir bebek değil. Ortancada bu konuda çok sıkıntı çektiğim için üçüncüden umutluydum ama o da hiç abisini aratmıyor. Bol gazı olan, sık sık emmek isteyen, sırtüstü yatmaktan nefret eden, yüzüstü uyuyup bizi başına nöbetçi diken, kucaktan inmeyen bir bebek. Aslında bu durum benim de o kadar işime geliyor ki.

Hızla büyüyorlar biliyorum, yeni doğduğu o ilk halini bile şimdiden özledim. Kucağımda taşımaktan da, sık sık emzirmekten de, geceleri uyumamaktan da hiç şikayetim yok. Hepsi o kadar güzel geliyor ki şükrediyorum sadece. Çocuklarımın sıhhat ve afiyeti için dua ediyorum bol bol. Soruyorum eşime, bu sakinliğim ve kendimi tamamen akışına bırakışım üçüncü tecrübem olmasından mı yoksa yaşımın ilerleyişi ve her şeye daha başka bakışımdan mı? İkisi de diyor o. İkisi de evet ama değiştiğimi hissediyorum. Bakışım değişti ve doğal olarak da görüşüm. Beni değiştiren çocuklarım, yıllarım, yaşadıklarım. Hepsine minnet borçluyum.

Benzer Yazılar